Meekhan Wikia
Advertisement
SzczuryOgary
Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go. Wywiad będzie wdzięczny.
Deana d'Kllean
Deana
Deana
Wiek około 25 lat
Pochodzenie Pół-Mekhanka, pół-Issaram

Południe Meekhanu

Kultura Issaram
Zajęcie Wojowniczka

Pieśniarka Pamięci

Przynależność Afraagra (poprzednio)
Rodzina Entoel-lea-Akos (matka)

Yatech d'Kllean (brat) Vernean d'Kllean (brat) Vegrela d'Kllean (ciotka) Imrynn d'Kllean (wuj)

Deana d'Kllean jest córką Meekhanki Entoel-lea-Akos i Dareha d'Kllean, z plemienia d'yahirrów. Członkini ludu Issaram, posiada żyjącego brata Yatecha oraz poległego w walce brata Verneana i nieżyjącą bezimienną siostrę.

Wygląd i charakter []

Po twarzy Deany widać jej meekhańskie pochodzenie. Ma większe usta i mniejszy nos niż czystej krwi Issaram. Jej cera jest bledsza a kolor oczu nie jest ani piwny ani orzechowy tylko jasny. Ma ciemne włosy z równo przyciętą grzywką która nie przeszkadza jej w walce. Jest wysoka, jej wzrost wynosi 5 stóp i 10 cali.

Biografia[]

Trzy lata przed wydarzeniami z książki kiedy afraagrę opuścił jej brat Yatech, Deana miała nadzieję ujrzeć pasy ślubne położone przed progiem domostwa które oznaczały by, że ktoś chce ją pojąć za żonę. Dwa miesiące po odejściu Yatecha Lengana z rodu h'Lenns dowiedziała się że matką Deany była Meekhanka. Z powodu głębokiej nienawiści do Meekhan Lengana zaczęła robić wszystko aby odsunąć potomstwo Entoel-lea-Akos od plemienia. Dwa miesiące po jej przybyciu nadzieja na ślub opuściła Deanę, a wszyscy młodzieńcy zaczęli jej unikać. Ujście dla gniewu i goryczy Deana odnalazła w treningach. Szkoliła walkę talherami pod okiem Dreana h'Keaz. Ćwiczeniom poświęcała każdą wolną chwilę. Najważniejsza osoba w rodzie d'Kllean - Vegrela zaproponowała wysłanie Deany do innej afraagry. Duma nie pozwoliła jednak jej odejść. Po kilku miesiącach rodzina zaproponowała jej pełnienie roli Pieśniarki Pamięci polegającej na zajmowaniu się zapamiętywaniem, spisywaniem i przekazywaniem dalej historii rodziny i plemienia. Miała nauczać dzieci o przeszłości, tak by umiały wyciągnąć z niej naukę na przyszłość. Miesiąc przed powrotem Yatecha Deana otrzymała pochwy wykonane z białej skóry. Była druga osobą po swoim trenerze noszącym białe pochwy w tym afraagrze, oznaczało to mistrzowską biegłość w posługiwaniu się bronią.



Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu. Uciekaj.


Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Północ - Południe []

Gdybym miała brata[]

Deana rozmawia z Aerinem, kupcem, u którego pracował Yatech. W czasie konwersacji wspomina ostatnie chwile spędzone z bratem. Yatech wymazał imię z księgi rodu i odszedł na pustynię po zabiciu synów Lengany. Deana mierzy się z konsekwencjami decyzji brata - cała wspólnota będzie musiała stawić czoła bandzie wynajętej przez Aerina. W trakcie rozmowy Deana przytacza opowieść o pierwszym cesarzu Imperium Meekhańskiego, czasem dodaje informacje o naturze Issaram, kulcie Wielkiej Matki i kulturze wspólnoty. Gdy Aerin ogląda księgę rodu i pozostawione przez Yatecha miecze, pod wpływem opowieści Deany postanawia zaniechać rajdu na plemię Issaram.

Pamięć wszystkich słów. Opowieści z meekhańskiego pogranicza[]

Część I. Stukot kości []

Deana pokonuje mistrzynię szabli, którą sprowadziła do afraagry Lengana. Po wyroku rady starszych Deana podejmuje decyzję o wyruszeniu w pielgrzymkę do Kan'nolet - w alternatywie miała urodzenie dzieci synowi Lengany. Pieśniarka Pamięci przyłącza się do karawany wędrującej przez piaski Travahen. Strażnicy karawany, wśród nich Wiedzący Issaram, informują dziewczynę o zapieczętowanych źródłach. Mimo podjętych środków ostrożności, kupcy zostają zabici, a Deana pojmana. Issarska wojowniczka wraz ze ślepym tłumaczem i chłopcem podającym się za księcia Białego Konoweyn zostają uprowadzeni na Palec Trupa. Deana rozmawia z Laweneresem w każdej wolnej chwili - niewidomy mężczyzna karm związaną mistrzynię talherów i bada jej rany. Deana nie domyśla się prawdziwej tożsamości ślepca, ufa jego zapewnieniom dotyczącym tożsamości kornaka. Gdy porywaczom zaczyna brakować wody, Deana uświadamia sobie, że zostanie zgwałcona i zabita. Laweneres postanawia zaufać kobiecie Issaram, uwalnia ją z więzów, a ta zabija część strażników i razem z towarzyszami ucieka. Ukrywają się w jaskini, gdzie Deana i Laweneres nawiązują romans, przekonani, że to ostatnia noc w ich życiu. Kobieta wyrusza na poszukiwanie wody i zostaje schwytana przez poszukujących ją zbirów. Od śmierci ratuje ją Yatech. Oddziały z Białego Konoweryn znajdują Laweneresa, który rozkazuje swojemu trucicielowi uratować ranną Deanę. 

Deana wraca do sił i w trakcie rozmów z Suchim odkrywa prawdziwą tożsamość ślepiego tłumacza. Laweneres daje jej w prezencie talhery oraz zamawia dla niej szaty u swoich krawcowych. Wściekła dziewczyna odmawia jazdy na książęcych słoniach, czym spowalnia pochód karawany zmierzającej do Białego Konoweryn. Po wjeździe do miasta Deana towarzyszy księciu, gdy ten udaje się do Oka Agara. 

Część II. Uśmiech głupca[]

W Pałacu w Konoweryn Deana stara się znaleźć dla siebie miejsce w gąszczu intryg i dworskich machinacji. Zaprzyjaźnia się z Samiyem, kornakiem, którego także uratowała na pustyni. Pewnej nocy Oko Agara wybucha ogniem, reagując w ten sposób na bitwę na Wyżynie Lytherańskiej. Laweneres udaje się do Oka, a po wszystkim odwiedza Deanę i po raz pierwszy jest wobec niej szczery. Mówi jej, że nigdy nie chciał być księciem, wolałby być znowu z nią na pustyni. Ponownie się kochają. Po tej nocy odwiedza ją Suchi i ostrzega, że jeśli będzie chciała związać ze sobą księcia, zostanie przez truciciela zabita bez ostrzeżenia. Dla dobra księstwa i utrzymania dynastii ważne jest, aby Laweneres spłodził dziedzica z potomkinią awenderi Agara, a nie marnował czas i energię na jakąś dzikuskę, gdyż sytuacja w kraju robi się coraz bardziej napięta. Do miasta przybywa Pierwsza Nałożnica poprzedniego władcy, Varala, i przyprowadza ze sobą dziewice, których przeznaczeniem jest zostać matkami dzieci Laweneresa. Deana jest wściekła.

W trakcie jednej z wędrówek po mieście mistrzyni talherów spotyka Królową Niewolników. Demenaya zaprasza Deanę do swojej lektyki. Kobiety rozmawiają o sytuacji niewolników w Konoweryn. Większość jest z pochodzenia Meekhańczykami i wyznawcami Wielkiej Matki. Deana dowiaduje się wielu rzeczy o sytuacji niewolników i rosnącej wśród nich nienawiści do panów. Demenaya ostrzega Deanę, że szykuje się bunt, który może wymknąć się spod kontroli, gdyż nigdy jeszcze na Dalekim Południu niewolnicy nie byli tak liczni ani tak zdesperowani. Kobiety odwiedzają plantację pod miastem, a tam Deana dostrzega oznaki szykowanego przez niewolników powstania. Demenaya prosi ją, aby przekazała Laweneresowi ostrzeżenie – nadchodząca rebelia może zniszczyć całe Dalekie Południe. Issarka waha się, ale ostatecznie decyduje się na przekazanie zdobytych informacji. Jednak gdy odnajduje księcia, okazuje się, że ten spędził noc w sypialni Pierwszej Nałożnicy. Deana czuje się zdradzona i upokorzona, więc ucieka z pałacu, nie przekazując ostrzeżenia od Królowej Niewolników.

Deana opuszcza pałac i ukrywa się w mieście, a w końcu udaje się poza mury do małej wioski rybackiej. Spędza tam prawie miesiąc, intensywnie ćwicząc, medytując i rozmyślając. Tymczasem na Dalekim Południu wybucha powstanie niewolników. Dochodzi do buntów, podpaleń i mordów na panach. Jednak Laweneres ociąga się ze zbrojnym stłumieniem rebelii, a plotki głoszą, że pogrążył się w pijaństwie i rozpuście, co podważa jego autorytet. W końcu dwa z trzech Rodów Wojny – głównej siły zbrojnej księstwa – Ród Bawołu i Ród Trzcin wypowiadają księciu posłuszeństwo, popierając Obrara Płomiennego, który nadal domaga się próby w Oku. Jedynie Słowiki pozostają wierne Laweneresowi. Deana ćwiczy na plaży, gdy nagle widzi swojego przyjaciela Samiyego, którego ścigają aktorzy z teatru. Deana broni chłopca, ale ten jest na nią wściekły. Zarzuca jej, że porzuciła Laweneresa, gdy ten jej najbardziej potrzebował. Samiy opowiada, że Obrar Płomienny pomyślnie przeszedł Próbę Ognia i wyzwał Laweneresa na pojedynek w Oku, by otwarcie przejąć władzę.

Samiy wyznaje Deanie, że Varala – Pierwsza Nałożnica, nie jest kochanką Laweneresa, lecz jego matką, która łamiąc odwieczne obyczaje, pod zmienionym nazwiskiem wkradła się do pałacu, by opiekować się synem. Deana wraca do pałacu. Rozmawia z Suchim, bo truciciel jest jedną z nielicznych osób, które dochowały Laweneresowi wierności. Około północy Deanę odwiedza sam książę. Piją wino, wspominają, żegnają się. Książę prosi Deanę, aby uciekła, jednak dziewczyna odmawia. Laweneres twierdzi, że to ona byłaby lepszą władczynią na takie trudne czasy.  Nazajutrz Deanę budzi krzyk. W pałacu panuje chaos – pojawiają się mordercy, którzy polują i zabijają Święte Dziewice, a robią to tak, by wina spadła na Ród Słowika, ostatni, który pozostał wierny Laweneresowi. Deana zabija kilku z nich, po czym udaje się do Świątyni Ognia, otoczonej przez wielotysięczny tłum. Widzi, jak w Oku Agara dokonuje się parodia pojedynku – Obrar z Kambehii bez trudu pokonuje ślepego księcia Konoweryn, po czym ciężko rannego wywleka na zewnątrz i każe porzucić na schodach, by ostatni władca miasta skonał tam na oczach wszystkich. Z tłumu wypada Varala, Suchi i kilku wiernych ludzi Laweneresa – jako jedyni dołączają do konającego. Deana mija tę grupkę, nakazując im zszyć rany księcia, po czym, udaje się w stronę Oka. W widowiskowym pojedynku pokonuje zagradzającego jej drogę mistrza szermierki Trzcin, po czym wchodzi w Oko i zabija Obrara z Kambehii.

Deana zostaje uznana za Płomień Agara, osobę namaszczoną przez samego Pana Ognia do zmazania grzechów księstwa, w chwili gdy będzie się dokonywać szczególnie wielka niesprawiedliwość. Rozhisteryzowany tłum masakruje gwardię Obrara z Kambehii i dziesiątkuje zdradzieckie Rody Wojny. Jedynie Słowiki, dotychczas neutralne, unikają rzezi, błyskawicznie przechodząc na stronę Deany. Dziewczyna rozkazuje zabrać księcia do pałacu i należycie się nim zająć.

Kazdemartwemarzenie UWAGA!

Spoilery z 5. tomu Każde Martwe Marzenie!

Każde martwe marzenie. Opowieści z meekhańskiego pogranicza[]

Na Dalekim Pani Oka Agara, nowa władczyni Białego Konoweryn, zatrudniła 3 Issarki do szkolenia Domu Kobiet w walce bronią. Deana jest w 4. miesiącu ciąży i usiłuje nie zwariować na grzbiecie białego słonia, gdy przejeżdża przez miasto. Jednocześnie Deana organizuje siatkę szpiegowską złożoną z bibliotekarzy po tym, jak ród Trzcin zwrócił się przeciwko rodowi książęcemu. Gdy Kahele zwraca się ku Pomwe, Pani Oka nie ma wyjścia i zbiera naradę. Truciciel, Wielki Kohir Dworu, pierwsza nałożnica oraz przywódcy Bawołów i Słowików dowiadują się, że nie mogą lekceważyć meekhańskich niewolników, którzy odparli atak Geghijczyków.

Deana zbiera 35 tys. wojska (w tym najemników i słonie) i rusza ku Pomwe. Ludzie Krwawego Kahele za wszelką cenę chcieli zdobyć miasto, ale gdy ocalali Geghijczycy schronili się za murami, Kahele skierował armię ku wąskiemu przejściu na bagnach, gdzie Deana jest zmuszona wydać mu bitwę. Piechota odpiera meekhański młot, ale konnica ma problem z rozwaleniem taboru skonstruowanego przez Wozaka. Wówczas do akcji wkraczają posiłki geghijskie. W trakcie rzezi dochodzi do narodzin ana'boga i Samiy, książęcy kornak, staje się awenderi Agara i staje do walki z ana'bogiem, aktywując Uroczysko. Genno Laskolnyk i jego czaardan ratują Deanę. Armia Białego Konoweryn w sile 10 tys. cofa się ku miastu.

Advertisement