Issaram

Issaram - lud mieszkający na pustyni.

Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go. Wywiad będzie wdzięczny.

Issaram i kult Wielkiej Matki

U Issaram kobiety mają prawo decydować o sobie i swoim potomstwie w przypadku rozwodu. Kult Bogini Matki daje kobietom przewagę, ponieważ wydają na świat dzieci. Ponadto mogą one doskonalić umiejętności posługiwania się mieczem. 

Prawo plemion zakłada: Nikt nie może zobaczyć twarzy Issaram, dopóki kołacze się w nim życie. Jeśli ktoś ujrzy twoją twarz, on lub ty musicie stanąć przed Matką, nim nadejdzie kolejny świt.

Małe, jasne kwiaty rosnące pomiędzy spalonymi słońcem skałami, w górach nad nielicznymi źródełkami Issaram nazywają sequi allafan - darem od Wielkiej Matki, który przypomina i niesie nadzieję. 

Issaram przez wszystkie stulecia trwali i przestrzegali praw, które regulują ich życie od narodzin do śmierci. Postrzegają oni otaczający ich świat, królestwa, imperia i dynastie jako coś tymczasowego. Issaram pokutują za dawne grzechy. Bramy Domu Snu są dla nich zamknięte. Dusza po śmierci Issara nie trafi w ręce Wielkiej Matki, która oceni jej wagę i czystość. Issaram wierzą, że plemię posiada jedną wspólną duszę - jest to kara wyznaczona przez bogów po wielkich wojnach religijnych. Po śmierci ich dusze nie odchodzą do Domu Snu, nie zaznają spokoju, tylko wracają do wspólnej duszy plemienia, gdzie oczeują na odkupienie. Każde dziecko w chwili nadania imienia otrzymuje kawałek tej duszy i w nim zostanie zapisane całe jego życie. Jeśli Issar straci swoją duszę tzn. jeśli ktoś ujrzy jego twarz - wówczas osłabi wspólną duszę plemienia. Jeśli zostanie ona zniszczona, Issaram znikną na zawsze. 

Wojny Bogów

---

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu. Uciekaj.

---

Issaram dwukrotnie zdradzili podczas Wojen Bogów. W Imperium Meekhańskim ich losy zawarte są w legendach o Szeyrenie, Eyfrze i Kaorin.

Issarowie walczyli u boku Kan'ny i Hess, a przeciwko Reagwyrowi.

Kanayoness rozważa pokutę wymierzoną przez bogów dla Issaram:

– Chyba że przeżyliście wbrew planom – szepnęła do siebie. – Chyba że pustynia miała was zabić, a klątwa, wiążąca wspólną duszę w żywym ciele plemienia, skazać na całkowite zniszczenie... Co ty na to? Wysłać lud, który narodził się na żyznych, zielonych ziemiach pełnych rzek i jezior, żeby odbył pokutę na pustyni, to jak kazać dziecku przepłynąć wpław ocean. Można unicestwić resztki narodu, nie brudząc sobie rąk krwią. Ale wy przeżyliście, wbrew wszystkiemu, wbrew boskim planom. Spotkaliście kilkudziesięciu starców z plemienia, którego młodzież wybito do nogi, a oni pokochali wasze dzieci i przyjęli was na swojej ziemi jak odzyskanych krewnych. Przeżyliście, czcząc najmniej zaangażowaną z bogiń i czekając na szansę na odkupienie... mimo że ono miało nigdy nie nadejść. Bo mieliście zginąć. (...) Na dodatek dotrzymaliście wiary Baelta’Mathran, a ona słynie z tego, że nie łamie danego słowa. Zresztą, może planowała to od początku? Kto ją tam wie?