|
UWAGA!
Spoilery z 5. tomu Każde Martwe Marzenie! |
| Kregan-ber-Arlens | |
|---|---|
| Tytuł | Imperator Meekhanu
Władca Tysiąca Dróg Pan Krzemiennej Korony Pogromca Wschodniej Nawałnicy (i tak dalej) |
| Pochodzenie | Meekhan |
| Kultura | Meekhańczycy |
| Zajęcie | Cesarz |
| Przynależność | Imperium Meekhańskie |
| Wiek | ok 50. lat |
Kregan-ber-Arlens jest aktualnym cesarzem Imperium Meekhańskiego.
Wygląd i charakter[]
Kregan-ber-Arlens jest średniego wzrostu mężczyzną, który ledwo przekroczył pięćdziesiąty rok życia. Jego głowę zdobią częściowo siwe włosy.
Historia[]
Wiadomo, że Kregan sprawował funkcję cesarza już podczas najazdu Se-kohlanczyków na tereny Imperium. Większość doradców nalegała, by porzucić północ Imperium, uciec za Dovsy i Góry Krzemienne i przeczekać. Kregan się nie zgodził i kazał ogłosić, że cesarz i dwór nie porzucają Meekhanu, lecz zostają i będą bronić stolicy. Dał czas Genno Laskolnykowi na stworzenie Armii Konnej, czego skutkiem było wykrwawienie trzech/czwartych armii cesarstwa w kilku kolejnych starciach z Se-kohlandczykami.
Na wieść, że cesarz nie ucieknie za góry, Yawenyr ściągnął cała swoją potęgę pod Góry Krzemienne. Kregan w kilka dni pozbył się większości doradców optujących za oddaniem stolicy w ręce wroga, przy okazji odsuwając od władzy tych, którzy krepowali mu ręce, po czym przystąpił do naprawy i wzmocnienia wojska. Miał czas, gdyż zima wstrzymała działania wojenne na pięć miesięcy. Przeorano wywiady: Szczurzą Norę i Psiarnię. Cesarz odwiedzał obozy wojskowe, żywił się posiłkiem z żołnierskich kotłów, rozmawiał z rekrutami i pokrytym bliznami weteranami. W obozach śmiał się, żartował, załatwiał lepsze rację żywnościowe, przyjmował skargi oficerów. Pił, jadł i spał na gołej ziemi. Udało mu się zdobyć miłość prostych żołnierzy. Armia kochała i wielbiła go jak ojca.
Tuż przed bitwą cesarz był namawiamy przez księcia Subrena Kul-Marresa do ucieczki, jeśli dojdzie do porażki w bitwie. Kregan nie zgodził się i odebrał księciu tytuł strażnika chorągwi. W czasie bitwy znakiem dla szarży Armii Konnej była wielka cesarska chorągiew. Okazało się jednak, że książę popełnił samobójstwo, a chorągiew zaginęła. Odzyskano cześć chorągwi i to w kawałkach. Psiarka Eusewenia podsunęła pomysł stworzenia na szybko nowej chorągwi z materiałów znajdujących się pod ręką. Udało się na czas i piechota otworzyła drogę do ataku konnicy. Zapewniło to idealną koordynację oddziałów i pozwoliło na totalne rozbicie wojsk Yawenyra.
Osobny artykuł: Bitwa o Meekhan
Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Każde Martwe Marzenie[]
Cesarz w towarzystwie Suki, Pierwszego i Trzeciego Szczura rozstawie na starej rzeźbie przedstawiającej mapę Imperium kolorowe figurki. Kregan wysłuchuje raportów o sytuacji na Wschodzie, gdzie plemiona Sahredey i Wozacy Verdanno zawiązali sojusz przeciwko Żółtemu Namiotowi. Jeden zbuntowany Syn Wojny osłania część meekhańskiej granicy od Se-kohlandczyków. Wozacy domagają się zwrotu bydła. Wszyscy Verdanno są przekonani, że Key’la nie żyje i usypali jej pomnik. Pierwszy Szczur otrzymuje meldunki i planuje ruchy wywiadu, podczas gdy Trzeci robi wszystko, by nie dostać zawału przez cesarza. Kregan oznajmia zebranym, że wie o sekrecie Laskolnyka. Okazuje się również, że władca Imperium Meekhańskiego pojął za żonę panią Ogarów, z którą ma dwójkę dzieci. Cesarz rozkazuje ściągnąć Laskolnyka do stolicy, odnaleźć Key’lę, Kennetha i Szóstki wraz z Laiwą, uspokoić ruchawki w Ponkee-Laa, pilnować Stepów, aherów, handlu, gildii, a na dodatek Uroczysk. Gdy Drugi Szczur zawiadamia o potworach wychodzących z Uroczyska w centrum Meekhanu, cesarz bierze wojsko i jedzie na pomoc.