 |
Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go. Wywiad będzie wdzięczny. |
Laweneres z Białego Konoweryn – książę krwi, Brat Ognia, Dziecię Ognia.
| Laweneres | |
|---|---|
| Wiek | ok 25 lat |
| Pochodzenie | Białe Konoweryn |
| Kultura | Dalekie Południe |
| Zajęcie | Książę |
| Tytuł | Płomień Agara |
| Rodzina | Sameres (brat) |
Życiorys []
Lawerenes urodził się jako syn księcia Białego Konoweryn. Ma brata Sameresa. Jako dziecko zakradł się do sypialni ojca i skosztował odrobinę wina, które stało na stoliku przy łożu. W winie była trucizna, przez którą chłopiec oślepł. Sprawców nigdy nie schwytano.
Pamięć wszystkich słów. Opowieści z meekhańskiego pogranicza[]
Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu. Uciekaj.
Laweneres został wysłany przez brata razem z eskortą i słoniami jako darem dla meekhańskiego cesarza. Karawana została napadnięta i Laweneresa porwano razem z jego kornakiem, Samyim. Lawerenes udawał tłumacza, a Samyi księcia. Po pewnym czasie dołączyła do nich Deana d'Kllean, której bandyci nie zabili, żeby zarobić na sprzedaży issarskiej wojowniczki. Uwięzieni uciekli w trójkę. Laweneres nawiązał z Deaną romans. Następnego dnia zniknęła i wróciła wycieńczona. Uciekinierzy zostali odnalezieni przez oddziały wysłane z Białego Konoweryn na poszukiwanie porwanego księcia.
Gdy karawana dotarła do miasta, Świątynia Agara, gdzie płonie jego Oko, przysłała żądanie, aby Laweneres poddał się Próbie Ognia. Laweneres przeszedł próbę, potwierdzając swoje prawa do tronu Białego Konoweryn. Sytuacja skomplikowała się, pojawił się bowiem inny pretendent do tronu, Obrar Płomienny, książę sąsiedniego państwa. Utrzymywał, że on także ma czystą krew awenderi i żądał poddania się Próbie. Wspierali go kapłani, część arystokracji, a nawet armii – wszyscy ci, którym nie podobały się reformy zamordowanego brata Laweneresa oraz to, że młody władca najwyraźniej zamierza je kontynuować. Najwięcej kontrowersji i niechęci wzbudzały plany ulżenia doli niewolników, którzy byli główną siłą roboczą na Dalekim Południu.
Sytuacja na Dalekim Południu stała się napięta, wszyscy bowiem czuli, że może wybuchnąć rebelia niewolnych. Pewnej nocy Oko Agara wybuchło ogniem, reagując w ten sposób na bitwę na Wyżynie Lytherańskiej. Laweneres udał się do Oka, a po wszystkim odwiedził Deanę i po raz pierwszy był wobec niej szczery. Powiedział jej, że nigdy nie chciał być księciem i wolałby być znowu z nią na pustyni. Ponownie się kochali. Po pewnym czasie Deana uciekła z pałacu, a na Dalekim Południu wybuchło powstanie niewolników. Doszło do podpaleń i mordów na panach. Laweneres ociągał się ze zbrojnym stłumieniem rebelii, a plotki głosiły, że pogrążył się w pijaństwie i rozpuście, co podważyło jego autorytet. W końcu dwa z trzech Rodów Wojny – głównej siły zbrojnej księstwa – Ród Bawołu i Ród Trzcin wypowiedział księciu posłuszeństwo, popierając Obrara Płomiennego, który nadal domagał się próby w Oku. Jedynie Słowiki pozostały wierne Laweneresowi.
Obrar Płomienny pomyślnie przeszedł Próbę Ognia i wyzwał Laweneresa na pojedynek w Oku, by otwarcie przejąć władzę. Pałac opustoszał, a przy Laweneresie zostało tylko kilka najwierniejszych osób. Doszło do pojedynku w Oku Agara, w którym Obrar z Kambehii bez trudu pokonał ślepego księcia Konoweryn, po czym ciężko rannego wywlekł na zewnątrz i kazał porzucić na schodach, by ostatni władca miasta skonał tam na oczach wszystkich. Obrar z Kambehii został zabity przez Deanę, a Lawerenes zapadł w śpiączkę.